แม่เป็นผู้ให้กำเนิดอุ่มท้องเราตั้ง9เดือน ให้ชีวิตเรา แม่เป็นผู้ให้ความอบอุ่นเเก่เราไม่ยอมห่างไกลจากเรากลัวเราจะเป็นอะไร คอยสั่งสอนเราให้เป็นคนดี เป็นลูกที่ดีของเเม่ เเละกตัญญู เเม่นั้นทำงานเพื่อหาเงินให้เราเรียนจบสูงๆ เราก็ไม่รู็ว่าเเม่นั้นเหนื่อยสักเเค่ไหนแม่ก็ยังอดอน พอเราโตเเม่ก็สอนให้เราเดิน เราพูด เราเขียน เเม่เรานั้นก็ยังเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ และเป็นคนที่คอยให้กำลังใจเรา ให้ความห่วงใย เอาใจใส่เราตลอดเวลา พอเราทำผิดแม่ก็เป็นคนตักเตือนเราไม่ให้ไปในทางที่ผิด ตอนเราไม่สบายแม่ก็เป็นคนดูเเลเราจนแม่เรานั้นไม่ได้หลับไม่ได้นอนกลัวว่าเราจะมี่หนัก การที่เราได้เกิดเป็นลูกเเม่นั้นประทับใจที่สุดเเล้ว หนูรักเเม่ที่สุดในโลกเราควรที่จะตอบเเทนพระคุณเเม่ที่ให้เราเกิดมาถึงคราวที่เราดูเเลแม่นั้นเราดูเเลเเม่ให้ดีที่สุดเเละจะไม่ทำให้เเม่เสียใจเเละจะดูเเลเม่ตลอดไป หนูรักเเม่
น้ำตามันก็ไหล
อยากกลับไป
ซบลงที่ตรงตักแม่
ในอ้อมกอดรักจริง
ที่เที่ยงแท้
อ้อมกอดแม่สุขเกินใคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น